De begrafenis van mijn oma

Vandaag is mijn oma begraven. De dienst was prachtig! Ik heb nog een moment alleen met oma gehad waar ik even 'met haar kon praten'. Dat heeft mij ook goed gedaan. Even afscheid nemen. Ik was vrij rustig voor de dienst. Tijdens de dienst kwamen de tranen al snel. Wat mag. Het is ook niet niks! Gelukkig werd ik weer wat rustiger naarmate de dienst vorderde. Mijn gedicht heb ik voorgelezen met mijn zus naast mij.(voor degene die het gedicht niet hebben gelezen zie vorige blog met de titel 'vannacht') Aan haar had ik ook veel steun. De titel en het begin gingen nog zonder snikken. Na een diepe zucht (ik dacht dat dat wat verlichting zou brengen) kwamen de tranen weer. Precies op het moment dat ik ging zeggen: 'Vandaag ben ik jarig, maar blij ben ik niet' Prachtig moment om te beginnen met huilen toch? hahaha Tussen de snikken door heb ik het toch maar gekund. Veel complimenten gekregen. Een tante van mij dacht dat ik het gedicht uit een boekje had, dus die stond ervan te kijken dat ik het zelf geschreven had. :) Ik kijk terug op een mooi afscheid. Met veel liefde werd er over oma gesproken. Er is soms zelfs nog gelachen! Dat hoorde echt bij haar.